Cześć,
Fajnie, że jesteś! Jeśli lubisz ludzi i to, co mają do przekazania, zostań na chwilę, bo:
JA – piszę, abyś czytał.
TY – czytasz, aby spojrzeć szerzej.
Wiersz dla Przyjaciółki
Dziś każdy się zastanawia, co będzie za kilka miesięcy. Jak zmieni się nasza rzeczywistość? Czy po tym wszystkim nasze dzieci będą mogły wrócić na zajęcia pozalekcyjne – czy sekcja sztuk walki przetrwa, czy klub sportowy to wytrzyma? Czy ulubiona fryzjerka nie zamknie salonu, a kawiarenka za rogiem nie zniknie? Kto może, przenosi się do sieci,
40+ Kryzys, który nie przyszedł
40+ Kryzys, który nie przyszedł Ostatni wpis (https://niecodziennik.eu/kosciol-moje-najwieksze-rozczarowanie/) wywołał spore poruszenie wśród czytelników – odzew był szeroki, bo okazało się, że nie tylko ja dostrzegam, co dzieje się, a ściślej mówiąc, nie dzieje się w kwestii pedofilii w polskim kościele. Dzisiejszy wpis miał być kontynuacją poprzedniego, lecz w innym kontekście. Stwierdziłam, że dam Wam trochę
Kościół – moje największe rozczarowanie
Wyobraźcie sobie małą, skromną dziewczynkę, która stoi w kościele pod filarem i patrzy z natchnieniem w stronę ołtarza. Słucha każdego zdania, wierzy w przekazywaną treść, czuje podniosłą chwilę w trakcie przyjmowania komunii, kładzie na tacy pieniążek, wychodzi ze świątyni uduchowiona. Kościół to część jej życia. Idzie do domu, rozmyśla o kazaniu, przestrzega przykazań bożych. Uczestniczy